Rok 1846 to czas zbrojnych wystąpień chłopów przeciwko dworom. Jedno z ognisk powstania chłopskiego znajdowało się w Smarowej-rodzinnej wiosce Jakuba Szeli. W czasie wątpień chłopskich w 1846 r. we wsi Wiśniowa zginęła 1 osoba. Dopuszczając się zabójstw „rabacji” grabili mienie dworskie i folwarczne. Zabierano odzież, naczynia, nakrycia stołowe, lichtarze, gotówkę pieniężną, kwity zastawne, papiery wartościowe. Nie znając wartości tych przedmiotów oddawali je karczmarzom za wódkę i drobne wynagrodzenia. Zabierano bydło, konie, owce, drób. U szczególnie znienawidzonych właścicieli i dzierżawców wybijano wszystko bydło i owce w oborach. Były przypadki podpaleń stogów ze zbożem i sianem. Ograbione zastały folwarki, również w Wiśniowej zabito wtedy jego zarządcę. Jeśli uwzględniamy fakt, że był to rok nieurodzaju i głodu, podpalenia stogów paszy i zboża, wyrzynanie bydła w oborach i owiec, uznać należy, iż wystąpienia chłopskie były inspirowane i kierowanie przez jednostki zdemoralizowane i kryminalne. We wszystkich przekazach o tych wydarzeniach podkreślano, że tłum był pijany.

W latach 1939-1945 ludność wsi Wiśniowa również odczuła skutki okupacji niemieckiej. Szczególnie uciążliwe dla mieszkańców były obowiązkowe kontygenty. Władze niemieckie dążąc do wszechstronnej i maksymalnej eksploatacji terenu wprowadziły system kontyngentowy. Na poszczególne gospodarstwa nałożono obowiązkowe dostawy zboża, siana, słomy, a następnie także ziemniaków i mięsa. Specjalne utworzone w gminie komitety czuwały nad terminową dostawą kontyngentów. Gospodarstwa rolne jakie posiadali mieszkańcy tutejszej wsi pozwalały przetrwać lata okupacji, choć często odbywało się to kosztem utraty sił fizycznych, chorób i trwałej utraty zdrowia. Wielu młodych ludzi było w tym okresie wywiezionych na przymusowe roboty do Niemiec. Mieszkańcy wsi Wiśniowa jednak nie pozostawali bierni wobec terroru okupanta. Rozwinął się ruch ludowy na terenie wsi. W 1942 r. szefem kolejowym BCh został Władysław Majka z Wiśniowej.

Idąc śladami historii zapoznajmy się jeszcze za stanem oświaty we wsi Wiśniowa, począwszy ok. końca XX wieku. Był to okres ożywienia oświaty na terenie wsi galicyjskich. Należy jednak zasygnalizować że w szkolnictwie galicyjskim zahamowano dalszy awans dzieciom wiejskim. Szkoły zostały ograniczone do jednej klasy, i nie zapewniały uczniom realizacji pełnego programu nauki elementarnej. Rozpoczęła się akcja otwierania szkół ludowych 1-klasowych i 2- klasowych. W 1910 r. otwarto w Wiśniowej szkołę 1-klasową, w której nauczycielem był Andrzej Słody. Później w miejsce tej szkoły powstała nowa 4-klasowa, istniejąca do czasów obecnych. Nauka odbywa się tu w kl. I-V, a dalszą edukację dzieci kontynuują w Szkole Podstawowej w Bystrzycy. Wieś Wiśniowa oprócz Szkoły Podstawowej posiada remizę strażacką. Wieś przeobraziła się i zmieniła zasadniczo swoje oblicze. Powstało wiele nowych gospodarstw o dość dużym stopniu mechanizacji z okazałymi budynkami mieszkalnymi.

Wiśniowa dawniej rozciągała się od Nockowej po Bystrzycę. Jednak zasięg jej terytorium zmienił się i zmniejszył. Część ziemi przeszło w posiadanie wsi Wiercany, a część przyłączona zastała do Olimpowa.