W 1619 r. wszedł w posiadanie Nockowej Mikołaj Spytko Ligęza, który dążył do rozwoju tych ziem. W 1631 r. założył w Nockowej przytułek.

W XVII wieku grasował w okolicach Sędziszowa Stanisław Stadnicki zwany „diabłem łańcuckim”. Natomiast w 1624 r. Tatarzy ponowili napadli na nasze tereny, paląc domostwa, kościoły, dwory, zamki, łupiąc niemal wszystko.

W 1652 r. za czasów Jana Kazimierza wybuchła epidemia dżumy. Strach padł na wszystkich. Krzyże i figury przy drogach stały oświetlone dniem i nocą, ludzie modlili się gorąco, śpiewali i płakali. W województwie sandomierskim i krakowskim groziło niebezpieczeństwo ogólnego pomoru. Lud zaczął uciekać w lasy, tułać się po puszczach, bojąc spotkać się jeden drugiego. Po mistach, wsiach stały puste domy otwarte, trupy leżały jak snopy. Do tych strasznych obrazów przyszły powodzie, pożary, napady głodnych i zdziczałych ludzi. Była to ostatnia katastrofalna epidemia „czarnej śmierci”.

W czasie najazdu szwedzkiego w latach 1655-1660 mieszkańcy Sędziszowa i okolicznych wsi odczuli przejazdy wojsk własnych i cudzych, które spowodowały wielkie straty wśród ludzi i gospodarki.

Po 1766 r. Nockowa stała się własnością Piotra Potockiego, który był dziedzicem Sielca, Nockowej, Olchowej i Wiśniowej. Kiedy w 1768 r. rozpoczynała się konfederacja barska, Piotr Potocki stanął w jej szeregach. Miało to dla tych ziem dwie konsekwencje. Były to lata gwałtów i grabieży ze stromy wojsk rosyjskich. Ziemie Małopolskie były terenem tych walk. Ostatecznie konfederację barską, splamioną porwaniem króla S. Poniatowskiego stłumiły wojska rosyjskie i królewskie, po czym w 1772 r. nastąpił pierwszy rozbiór Polski. Nasze ziemie zajęły wojska austriackie i rozpoczęły się rządy zaborcze, które przemianowały Małopolskę na Galicję.

W okresie kolejnych rozbiorów w 1793 i 1795 r., warunki życia ludności systematycznie pogarszały się. Dorastająca młodzież wiejska nie mogła znaleźć pracy poza swoją miejscowością.

Powstania narodowe, a zwłaszcza „krakowskie” w 1846 r. i „styczniowe” – 1863-1864 odbiły się szerokim echem na naszym terenach. W czasie „rabacji” czyli rzezi galicyjskiej spalono jedynie sterty dworskie w Sielcu natomiast w Nockowej, Wiśniowej i Wiercanach polała się krew bratnia, zrabowano dwory tamtejsze.

W okresie rozbiorów nastąpił upadek szkolnictwa parafialnego. Za czasów panowania Józefa II władze Austrii zakładały „szkoły trywialne”, zwane obecnie ludowymi, utrzymywane przez gminę i dwór. Uchwalona przez Sejm galicyjski ustwa z 1873 r. wprowadzała przymus uczęszczania do szkoły, obojga płci, które mogły kończyć 4 klasy bezpłatnie. Pod koniec XIX wieku w Nockowej istniała jednoklasowa szkoła.

Właścicielką Nockowej od 1795 r. była Iwanicka, w pierwszej połowie XIX wieku – E. Wojnarowski, w 1856 r. – Leopold Szumski, a w latach 1985-1911 Ludwik Doliński, marszałek powiatu.

Okres I wojny światowej (1914-1918), następnie wojny polsko- rosyjskie (1918- 1920) spowodowały duże straty we wsi małopolskiej. Wielu naszych mieszkańców brało w nich udział.

Pierwsze lata XX wieku przyniosły choroby, w tym cholerę, błonicę i dur, pochłaniający wiele ofiar śmiertelnych. Okres międzywojenny nie przyniósł poprawy doli chłopów. Wieś galicyjska była biedna, obecny był duży procent analfabetyzmu, brak przemysłu w pobliżu, przeludnienie, spowodowały frustrację jej mieszkańców, czego wynikiem były m.in. wydarzenia chłopskie w czerwcu 1933 r. – dowodem jest stojący pomnik upamiętniający tamto wydarzenia w Nockowej.

W okres II wojny światowej 1939-1945 mieszkańcy Noskowej walczyli na wielu frontach. W 1985 r. wieś Nockowa została odznaczona przez Radę Państwa Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Obiektem zabytkowym w Nockowej jest kościół parafialny. Parafia powstała w II połowie XIV wieku. Kościół p.w. Św. Michała Archanioła stoi na skrzyżowaniu dróg. Obecna świątynia jest trzecią wzniesioną w tym miejscu. Pierwotny kościół był drewniany, drugi również drewniany, spłonął w 1852 r. Dzisiejszy wzniesiony wg planów P. Hohera był dwukrotnie rozbudowany. Kościół murowany, tynkowany, bez wyraźnych cech stylowych, z bryłą urozmaiconą licznymi dobudówkami, spięty klamrą wysoką, czteroboczną wieżą nakrytą hełmem z latarnią, zwraca uwagę pięknem położenia.

Opodal budynku szkoły pozostały niestety już tylko ślad dawnej rządcówki, wzniesionej w II połowie XIX wieku. Wybudowana była dla Ludwika Dolińskiego, marszałka szlachty powiatu dębickiego, właściciela Nockowej w latach 1895-1911. Z dawnego założenia zachowały się tylko nieliczne okazy starych drzew na niewielkim wzniesieniu.

Kontakt

Parafia pw. św. Michała Archanioła
w Nockowej

Nockowa 49
39-124 Iwierzyce

tel: 537 511 420 - w godz. pracy Kancelarii

tel: 725 922 492 - grabarz, p. Kazimierz Bąk

© 2017-2024 Parafia pw. św. Michała Archanioła w Nockowej. All Rights Reserved. Designed By WarpTheme.